Izvor. “100 godina Slobode”.,Akmir Šećkanović,Haris Šahović.
Sloboda od nastanka do kraja Drugog svjetskog rata
Odma nakon Prvog svjetskog rata, koji je Europu ostavio u pepelu Mićo Trifunović Učo i njegovi partijski drugovi osnovali su Radnički sportski klub “Gorki”.
“Gorki” je imao gorak život. Partija je bila pod direktnim napadima monarhističke vlasti, što se odrazilo i na funkcionisanje Kluba, koji je u više navrata obustavljao rad, te mijenjao imena.
Obznanom i Zakonom o zaštiti države iz 1921.godine zabranjuje se rad Komunističke partije i revolucionarnog sindikata, pa samim tim gasi se i RSK ”Gorki”.
Do 1924.godine u Jugoslaviji su obnovljene mnoge partijske organizacije. Veliki broj rukovodilaca vratio se sa robije i nastavio sa radom.
Ali je to istovremeno period žestokih frakcionaških borbi u vrhovima Partije, naročito po nacionalnom i sindikalnom pitanju. Stvoren je i URRS, tkzv. ”žuti sindikat”, u kojima preovlađuje utjecaj socijaldemokrata.
Sredinom 1925.godine Učo pokreće osnivanje Nezavisnih sindikata koji su bili pod neposrednim rukovodstvom KP.
Tako je 1928.godine dobilo ime Sloboda kao simbol trajne borbe za slobodu uma, snova, života… kao konačan ideal radnika i seljaka da žive slobodno u svojoj zemlji.
Sve do 1930.godine ”Sloboda” je bila omražena i malobrojna, pa je shodno tome teško održavala svoj rad, jer je zbog URRS-a bila omražena među radnicima.
Udarac koji je buržoazija nanijela radničkom pokretu, ma koliko da je bio težak, nije ga mogao ugušiti. Od 1932.godine do 1937.godine, Sloboda gubi na masovnosti, ali ipak djeluje.
Sloboda je bila u vezi sa partijom, to je znala i režimska policija. Iako bi najradije zabranila njen rad, policija to nije mogla učiniti, jer je radnički pokret u Tuzli bio veoma jak.
Kada je Hitlerova vojna mašina napala Jugoslaviju, a sama Jugoslavija bila neorganizovana, neko je morao odgovoriti. Prostorije ”Slobode” bile su štab KP. Svi koji su bili članovi bili su spremni ići na front.
Dolaskom NDH 1941.godine jedan od prvi poteza bio je zabrana rada ”Slobode”. Za vrijeme vladavine NDH u Tuzli nije dozvoljen njen rad.
Revolucionarni duh pripadnika Slobode osjetio se i u II svjetskom ratu, kada je više od 200 članova izgubilo živote u borbi protiv fašizma. Nakon završetka rata, Sloboda dobija nova zaduženja. Umjesto borbe protiv režima, osnovni zadatak je bilo razvijanje Slobode.