Odnosi Bosne i Srbije sredinom XIV vijeka-Poslije ustupanja Stona Dubrovniku vijesti o odnosima Srbije i Bosne su rijetke…

Poslije ustupanja Stona Dubrovniku vijesti o odnosima Srbije i Bosne su rijetke. U jesen 1346. God. Stjepan II neposredno je zamolio Sinjoriju da uputi poslanike srpskom caru da traže mir.
Mletačka se vlada primila tog posla. I Dušan je izjavljivao da je za Veneciju spreman živjeti sa bosanskim banom u miru. Ipak on se žali da ban drži jednu zemlju koja po pravu pripada njegovom kraljevstvu. Vraćanje te zemlje bilo je za srpskog vladaoca jedini uslov za mir.
Ostvarno je kratkotrajno primirje 1347/8 i nema više podataka o sukobima između srpskog cara i bosanskog bana. Bosanski ban je saopštio da će u Humu zemlji koja je bila glavni razlog bosansko –srpskog neprijateljstva , izgraditi tvrđavu kraj mora. Tražio je od Mletačke vlade pomoć u tome na taj način da štiti ako ih neko napadne sa morske strane, ali i Mletačak Republika je se bojala te tvrđave, da oni ne bi bili napadnuti iz nje. Mletačka R. Bana savjetuje da odustane od toga i da bude u miru sa srpskim carem.
Pred sami kraj 1349. God. bosanska vojska je prodrla u srpske oblasti u primorju i pustošila ih. To je dovelo do krize između bana i srpskog cara. Bosni je srpski car postavio ultimatum vraćanja Huma kao uslov mira. Mletačka vlada vidjevši da samo gubi autoritet u mirovnim pregovorima, povlači svoje poslanike. U oktobru je car Dušan sa vojskom provalio u Bosnu. O ovom ratu se ne zna gotovo ništa. Govori se da je Dušan sa 80 000 ljudi prešao Drinu i opsjedao Bobovac, a da je cilj Dušana bio Hum. Hum je za kratko vrijeme došao u ruke Dušana, te je zaposjeo grad Novi na Neretvi.
Vijest sa juga da je Kantakuzen provalio na teritorij dušanovog carstva i osvojio Bar, Voden i neke druge gradove, prisilio je Dušana da svoje snage prebaci u Makedoniju, a u osvojenim oblastima ostavio je samo svoju posadu. Odsutstvo Dušana i glavnine njegove vojske iskorsito je Stjepan II koji je ubrzo zauzeo Hum.