Nogometni rat !

Godine 1969. izbio je rat izmedju Hondurasa i El Salvadora, nogometni rat ili stosatni rat kako ga mnogi nazivaju. Izbio je izmedju dvije srednjoamericke zemlje i jedan je od najbizarnijih vojnih sukoba u historiji.Naziv nogometni rat proizilazi iz cinjenice da su neredi, koji su 14.7.1969.godine rezultirali otvorenim oruzanim sukobom, započeli sukobima navijaca dana 26.6, nakon odigrane utakmice Honduras- El Salvador u kojoj je El Salvador porazio suparnika rezultatom 3-2 i plasirao se na Svjetsko prvenstvo u Meksiku.

Istog dana je zbog erupcije nasilja, izrazito napada na imigrante iz Salvadora, vlada El Salvadora prekinula je sve diplomatske odnose sa Hondurasom i proglasila ga odgovornim za genocidno nasilje nad svojim drzavljanima.

Oruzani sukob, kao eskalacija rastucih tenzija, izbio je u kasnim popodnevnim satima
14.7. Ratno vazduhoplovstvo Salvadora je, koristeci civilne avione s dodanim eksplozivom
upalo u Honduras te bombardiralo unaprijed dogovorene ciljeve, medju kojima je bio i medjunarodni aerodrom Toncontin, gadjanje aerodroma onemogucilo je brzu reakciju honduraske avijacije. Brojčano nadmoćnija vojska Salvadora ubrzo je krenula prema Hondurasu, preuzevsi kontrolu nad dvjema velikim cestama koje su povezivale susjedne države. Salvadorska invazija imala je tri glavna smjera, a to su bili Chalatenasko ratiste,
Sjeverno ratiste i Istocno ratiste. Chalatenasko ratište trebalo se voditi na sjeverozapadu zemlje, radilo se o strateskom i rezervnom ratistu, koje bi bilo aktivirano samo u slucaju
honduraskog prodiranja u Salvador, što se nikada nije dogodilo, Sjeverno i Istocno ratiste
su bili aktivni do kraja rata te su sacinjavali okosnicu Salvadorskog prodora.

Uhvativsi svoje susjede nespremnima, Salvadorci su inicijalno brzo napredovali. Do poslijepodneva 15.7, Honduraska vojska se povukla vise od osam kilometara. Srediste departmana Ocotepeque, grad Nuevo Ocotepeque, ubrzo je pao zajedno s osam drugih
gradova koje je Salvadorska vojska u vrlo kratkom vremenskom periodu dosla do pozicije
iz koje je bez problema mogla gadjati Tegucigalpu. Medjutim, taj uspjesan prodor nije dugo trajao. Dobivajuci pomoc od nikargvanskog diktatora Debayle, Honduras je ubrzo krenuo u kontra napad. Tokom jutra 16.7, honduraski bombarderi su napali zracnu luku Iiopango u Salvadoru, iako su Salvadorske protuzracne snage odbile dio bombardera, steta je ipak ucinjena. Honduraski bombarderi su tada dobili novu misiju, da bombarduju luku Acajutla, gdje su se nalazile glavne salvadorske rezerve nafte. Do kraja dana, gusti dim se širio uzduž salvadorske obale, što je bila posljedica honduraskog bombardovanja.

Zanimljivo je da su obje strane koristile avione iz Drugog Svjetskog rata. Tokom 17.7 doslo je do velikog zracnog dvoboja izmedju dvaju ratni zrakoplovstava, tokom kojih je honduraski pilot Fernando Soto oborio tri Salvadorska aviona. No, unatoc honduraskom kontranapadu
zakljucno s 17.7.1969.godine, salvadorska je vojska bila u osjetno boljem polozaju.

Nakon stosatnog rata, 2.8.1969.godine, Salvador se napokon povukao i to tek nakon sto se
Fidel Sanchez Hernandez dobio garancije od Hondurasa da ce salvadorski drzavljani dobiti adekvatnu zastitu u Hondurasu. Sanchez Hernandez  je od Hondurasa trazio i reperaciju za nanesenu stetu, medjutim Honduras nikada nije pristao na taj zahtjev. Uz to, ranije spomenute pretnje sankcijama od strane OAD-a (Organizacija Americki Drzava) imale su odredjeni uticaj na salvadorsku odluku.

Jedanaest godina nakon zavrsetka rata, Salvador i Honduras su 30.10.1980.godine potpisali sluzbeni mirovni sporazum.