Ovo je priča o dva brutalna zatvora kroz historiju koji su zbog svoje brutalnosti ostavili trag vrijedan prepričavanja.
ZATVOR MAMERTIN
Jedan od takvih brutalnih zatvora je zatvor MAMERTIN,u anričkom Rimu.Oni su bili inovatori u mnogo toga tako su bili i prvi koji su stvarali zatvore za kaznjavanje prestupnika.
Jedan od najzloglašenijih je pomenuti zatvor MAMERTIN izgrađen oko 640.godie prije nove ere.Zatvor je bio smješten unutar kanalizacionog sistema samog antičkog Rima a u pomenuti se moglo doći samo kroz rupu na podu.
To je bila prostorija širine 9 metara,hladno i mračno mjesto okuzeno smradom,otpadom i fekalijama a sve to daleko od očiju javnosti.Neki od zatvorenika su tu čekali izvršenje smrtne kazne dok su ostali jednostavno ostavljeni da umru od gladi.
Na kraju prostorije su postojala gvozdena vrata koja su bila posljednji prolaz mrtvima na svom putu do rijeke Tiber gdje su bacani nakon što bi njihov zivot bio okončan.
MONGOLSKI MRTVAČKI SANDUCI
Dvadesetih godina prošlog stoljeća mongolski zatvorenici veoma često su bili osuđivani na smrtne kazne a nerijetko su ih dočekivali u sićušnim zatvorima.
Dočekivani su u sanducima veličine tek par centimetara većih od 1×1 metar.To zvuči nevjerovatno ali neki od zatvorenika su tu proveli i godine svog zivota.
Zatvorski kopleks je posjedovao tamne ćelije i samice koje su bile obezbijeđene šipkama visine do 4,5 metara a u njima su se nalazili ovi surovi drveni sanduci koji su posjedovali jedan jedini otvor veličine 15 centimetara koja je sluzila za dopremanje hrane zatvorenicima,a u sanduke su morali da vrše i nuzdu.
Zatvorenik bi iz sanduka izlazio samo jednom u tri nedjelje kako bi se sanduk očistio.
Minijaturni zatvori nisu davali osuđenicima konfora ni za toliko da mogu ispruziti svoje noge i tako par nedjelja.Ruke su im svo vrijeme bile vezane.
U zimskom periodu mnogi sanduci su ostavljali na snijegu kako bi se zatvorenici u njima smrzli.