Prvi put se spominje 15.2.1333. godine kada u njemu Stjepan II Kotromanić izdaje povelju Dubrovčanima.
Od 1393. Do 1408. u Srebreniku je ugarska vojska, a 1408.ga Sigismund daje despotu Stefanu Lazareviću. Spominje se još 1430. 1452,1445. i dalje. Od 1464.
Do 1512 sjedište je Srebreničke banovine, a onda ga zauzimaju Osmanlije. Od bitke na Mohaču 1526. do Karlovačkog mira 1699., grad je bio bez statreške važnosti te zbog toga i bez posade.
Srebrenik je bio najutvrđeniji grad u Bosni, a dispoziciono je najzanimljivi. Postavljen je na strmom kršu, potpuno nepristupačan sa svih strana. Po mišljenju Ćire Truhelke u grad se ulazilo preko visećeg mosta kroz kulu na drugom grebenu. Ulazna kula je bila dvoetažna sa svodom i ulaznim vratima polukružno zasvođenim. Sam grad je riješen u tri nivoa,od kojih se svaki mogao zasebno braniti. Najnižiji je kod kapije, a najviši uz najjaču kulu sa zgradom i čatrnjom.
U historiji srednjovjekovne Bosne i polovine XIV vijeka Srebrenik je imao važnu, često i prvorazrednu ulogu, posebno zbog svog geostrategijskog položaja u župi Usora o čemu je vođen u to vrijeme i jedan rat između mađarskog kralja Ludviga I Velikog i bosanskog bana Tvrtka I Kotromanića. O neposrednim razlozima početka rata teško da se može nešto više reći osim onoga što je već u klasičnoj historijskoj literaturi zapisano. Kralj Ludvig I je u jednoj povelji saopštio da je u rat protiv srednjovjekovne Bosne 1363. godine pošao lično sa svojom vojskom i da ga je na to
navelo”pustošenje bezbrojne množine heretika i patarena a na štetu prave vjere kršćanske” i u istom dokumentu dalje se navodi i da “iskorijeni nebrojeno mnoštvo heretika i patarena” koje je bilo prisutnona teritoriji srednjovjekovne Bosne.